در سال های اخیر ، دامنه آبجو به طور قابل توجهی گسترش یافته است. به تدریج ، بازار نوشیدنی های مست باعث تسخیر انواع اصلی آبجو به اصطلاح صنایع دستی شد. آنچه در این بخش بازار اتفاق می افتد ، کارشناسان آن را شبیه به یک انقلاب صنعتی می دانند.
آبجو کاردستی چیست
آبجو کرافت نوعی نوشیدنی است که نه در مقیاس صنعتی ، بلکه در آبجوسازی های کوچک دم می شود. غالباً ، چنین نوشیدنی هایی فقط بر اساس دستورالعمل های اصلی فقط برای خودسازی خلاقانه یا استفاده شخصی تهیه می شوند.
برخی از کارخانه های تولیدکننده صنایع دستی کار خود را با آشپزخانه و حتی سوله شروع کردند. با گذشت زمان ، علاقه مندان تولیدات خود را گسترش می دهند ، اما حتی در این مورد ، آنها ترجیح می دهند کارگاه های آماده را اجاره کنند ، نه اینکه کارخانه های آبجوسازی خصوصی را تجهیز کنند. هم از فن آوری های دم آوری سنتی و هم از طریق آزمایش زمان و از یافته های نویسنده استفاده می شود.
هنوز نام رسمی این پدیده در روسی یافت نشده است. در انتشارات ، معمولاً از نویسه نویسی مستقیم استفاده می شود - "آبجو با کیفیت" این نوشیدنی ها گاهی اوقات به عنوان نوشیدنی های "خانگی" یا "صنایع دستی" شناخته می شوند.
علائم تولید صنایع دستی
در غرب ، نشانه هایی از تولید آبجو به صورت دستی وجود دارد:
- آبجوسازی کوچک؛
- استقلال از سرمایه گذاران خارجی
- پیروی از سنتهای عمومی دم کردن.
کارخانه های تولید آبجو در ایالات متحده کوچک در نظر گرفته می شوند و سالانه بیش از 700 میلیون لیتر تولید نمی کنند. تولید در مقیاس بزرگ به طور قابل توجهی خطر آزمایش یک نوشیدنی را افزایش می دهد. اگر تنوع خاصی توسط مصرف کننده پذیرفته نشود ، تلفات تولید انبوه می تواند بسیار چشمگیر باشد. و این توجیه پذیر است ، زیرا یکی از اصول ساخت کار تدوین دستور العمل های منحصر به فرد و ترکیبات اصلی عطر و طعم است. بنابراین نیاز به مقیاس تولید توسط عقل سلیم و منطق روزمره تعیین می شود.
تولید صنایع دستی مستقل از سهامداران یا بودجه خارجی است. سه چهارم کل سرمایه یک شرکت باید در اختیار صاحب آن باشد. اگر گسترش تجارت به سرمایه گذاری خارجی بیشتری نیاز داشته باشد ، حفظ استقلال و خلاقیت برای تولید کنندگان مشروبات الکلی دشوار است.
تولید صنایع دستی مراقبت می کند که سنتهای پذیرفته شده در تولید را نقض نکند. پایه آبجوهای اصلی باید مالت باشد. هدف این کار نه کاهش هزینه آبجو و هزینه های تولید کلی بلکه گسترش کیفیت مصرف کننده محصول است.
آبجو پیشه وری: تاریخچه
اولین ذکر آبجو در منابع مکتوب مربوط به قرن 20 قبل از میلاد است. اما این نوشیدنی احتمالاً خیلی زودتر تهیه شده است. طی هزاران سالی که از آن زمان می گذرد ، تمدن موفقیت بی سابقه ای کسب کرده است. اما پس از تحولات جدی اقتصادی در قرن 20 ، جامعه در رویکردهای خود در مورد فرهنگ مصرف تجدید نظر کرده است. در مقیاس ملی ، تولید انبوه محصولات سودآور شده است.
تبلیغات و سایر ابزارهای جدید "متقاعد کردن" مصرف کنندگان اجازه داده اند که سلیقه جامعه را به یک مقدار متوسط معین برسانند. کارخانه های آبجو سازی کوچک شروع به تعطیلی کردند. و تولید در مقیاس بزرگ شروع به مهر زدن روی محصولات انتزاعی كرد كه اغلب از ذائقه و مشخصات اصلی برخوردار نبودند. عاشق نوشیدنی مست کننده با رسیدن به یک نوشیدنی آبجو ، به سادگی یک آبجو تهیه کرد و چند دقیقه بعد رنگ و طعم مورد انتظار را بدست آورد. اما نوشیدنی های متنوعی در بازار وجود نداشت.
این تغییرات از نیمه دوم قرن گذشته آغاز شد. در دهه 60 ، صنایع کوچک "گاراژ" شروع به ظهور کردند. نه تنها انواع کلاسیک در آنجا تولید می شود ، بلکه نوشیدنی های بسیار اصلی نیز تهیه می شود ، جایی که از دستور تهیه کننده استفاده شده است. اولین کارخانه تولید کننده صنایع دستی در ایالات متحده فریتز میتاگ با شرکت Anchor Brewing بود. تولید صنایع دستی در ایالات متحده در سال 1978 قانونی شد ، اما فقط در چند ایالت.این روند تنها در سال 2013 به پایان رسید. هم اکنون بیش از 2،000 کارخانه آبجو سازی خصوصی در آمریکا وجود دارد.
تولید کاردستی: ویژگی ها
این نوع تولید به جای سودآوری ، بر اساس ایده تحقق پتانسیل خلاق نویسندگان است. برخی این معیار را تنها شرط طبقه بندی نوشیدنی به عنوان کاردستی می دانند. و با این حال ، در اروپا ، مرز بین کالاهای مصرفی و آبجوهای منحصر به فرد هنوز تاریک است.
نحوه کار تولید کنندگان صنایع دستی:
- ایجاد؛
- نوآوری؛
- جامعه سازی
- فردیت
آب جوش ها همیشه در جستجوی طعم های جدید هستند. آنها از آزمایش مکمل های مختلف نمی ترسند. انواع مختلفی از آبجو وجود دارد که با گیاهان ، هندوانه ها و جوانه های توس تهیه می شوند. همچنین ترکیبات عجیب و غریب بیشتری وجود دارد. اگر تولید یک رقم تثبیت شود و محکم در یکی از بخشها اشغال شود ، دیگر نیازی به صحبت در مورد صنایع دستی نیست.
کارخانه های آبجوسازی صنایع دستی مانند ستارگان سینما هستند: اعتماد آنها به هواداران بسیار زیاد است. در شرایط رقابت شدید بازار ، برندگان شرکتهایی هستند که تبلیغات دهان به دهان بهتر انجام می شود ، آنچه در روسیه "دهان به دهان" نامیده می شود. سازندگان صنایع دستی به دنبال سودهای گزاف نیستند. اما آنها دوست دارند کالایی با طعم عالی به مردم ارائه دهند و برای ادامه تولید از آن درآمد کسب کنند.
آبجو غیر شخصی به تدریج از بازار خارج می شود. اکنون در این بازار ، مانند سایر زمینه های زندگی ، از فردیت ، دستور العمل های غیر معمول و طعم غنی آبجو قدردانی می شود. نویسندگان ترکیبات آبجو ، کارهایشان را به همان اندازه خلاقیت هنرمندان ، شاعران و آهنگسازان می دانند.
مشکلات تولید کاردستی
تعریف آبجو کاردستی هنوز مبهم است. بنابراین ، تولیدکنندگان سعی می کنند انواع مختلفی را که حداقل کمی از نوشیدنی های معمول فراتر می روند ، در این گروه قرار دهند. برخی از کارخانه های تولیدکننده فرآورده به سرعت روند بازار را درک کرده و فرصت کسب درآمد آسان را احساس کردند و شروع به تولید انواع منحصر به فرد در مقیاس جدی کردند.
بازار هنوز سهم زیادی از آبجو "زنده" و سایر انواع روشن و تاریک آن را در اختیار دارد. آنها برخی از ویژگی های آبجو سازنده نویسنده را دارند ، اما به طور کلی تحت سایر الزامات این سبک نیستند.
اشتیاق برای مسیر جدید منجر به ظهور انواع مختلفی شده است که حتی از آبجوهای معمولی نیز بهتر عمل می کنند. و این ممکن است به خوبی ایده کاردستی را بی اعتبار کند. کارشناسان هنوز بر این باورند که با گذشت زمان ، هیجان صنایع دستی کاهش می یابد و کلاهبرداران و آماتورها بازار را ترک می کنند.
صنایع دستی در روسیه
آبجو کرافت فقط در سال 2012 به روسیه آمد. به همین دلیل ، در سطح سازمانهای دولتی ، آنها هنوز چگونگی ساده سازی این بخش از بازار را پیدا نکرده اند. مشروبات الکلی باید با محدودیت ها و قوانین زیادی با خودسرانه مقامات مبارزه کنند.
مثال: اگر کوچکترین تغییری در دستور العمل اساسی ایجاد شود ، نوع جدیدی از نوشیدنی باید ثبت شود. و این نه تنها مدارک ، بلکه هزینه های جدی نیز می باشد.
قوانین روسیه تفاوتی بین آبجوسازی های بزرگ و تولید صنایع دستی کوچک قائل نیستند. اما صنایع دستی غیرانتفاعی نمی تواند با غول های صنعت رقابت کند. و هنوز روند ادامه دارد. دستاوردهای صنایع دستی در روسیه عبارتند از:
- جشنواره های آبجو کاردستی؛
- اتحاد تولید کنندگان آبجو در انجمن ها ؛
- افتتاح میخانه های صنایع دستی.
سن پترزبورگ همچنان مرکز تولید صنایع دستی در روسیه است. ده ها کارخانه آبجوسازی در شهر نوا فعالیت می کنند ، جایی که آبجو اصلی ایجاد می کنند. علاقه مندان به صنایع دستی داخلی تلاش زیادی می کنند و دستور العمل های آبجو را با پیشرفت های منحصر به فرد خود غنی می کنند.
