گندم سیاه و خیار برای بسیاری از میلیون ها روس بسیار آشنا و آشنا است به طوری که به نظر می رسد از ابتدا محصولات روسی هستند. در واقع ، حتی تصور اینکه یک بار بدون فرنی گندم سیاه ، بسیار خوشمزه ، راضی کننده و سالم انجام شود ، دشوار است. یا بدون خیار که هم خوب است و هم نمکی. با این وجود ، این محصولات "بیگانه" هستند. آنها از خارج به روسیه آمدند.
خیار از کجا آمده است؟
وطن این سبزی محبوب مناطق شمالی هند است. در طبیعت ، خیار هنوز هم در جنگل های پایین خط الراس هیمالیا رشد می کند. این گیاه از هند به کشورهای دیگر از جمله روسیه راه یافت.
با این حال ، در کتاب مقدس ذکر شده است که در مصر خیار کشت می شده است.
کشت خیار در یونان باستان شروع شد و پس از فتح آن توسط روم ، این سبزیجات در میان رومیان باستان بسیار محبوب شد. پس از حمله بربرها ، خیار به تدریج در سراسر اروپا گسترش یافت.
با این وجود ، علی رغم این واقعیت که روس باستان با اروپا ارتباط تجاری نزدیک داشت ، خیارها نه از غرب بلکه از شرق به اجدادشان می آمدند. آنها توسط تاتارهای مغول آورده شدند ، و آنها در نیمه اول قرن سیزدهم چندین حمله تهاجمی علیه شاهان روسیه انجام دادند. در ابتدا مردم به سبزیجات ناآشنا مشکوک بودند ، اما به تدریج خیار محبوب شد.
آنها تازه مصرف شدند ، و همچنین برای زمستان برداشت شدند: نمک ، ریخته با سرکه. آنها را روی میز جشن سرو کردند ، آنها را خرد کردند و با عسل مخلوط کردند. و پس از مدتی ، خیارهای ترشی در تهیه اولین دوره های خوشمزه مورد استفاده قرار گرفتند: کالیا ، ترشی ، هودج. این چنین است که به تدریج این سبزی تازه وارد ابتدا روسی قلمداد می شود.
اولین اشاره کتبی خیار در روسیه توسط دیپلمات Sigismund von Herbershein در کتاب خود "یادداشت های مربوط به امور مسکو" صورت گرفت.
این کتاب در سال 1549 به زبان لاتین منتشر شد.
چطور گندم سیاه به روسیه رسید
افسانه ها و داستان های بسیاری در مورد گندم سیاه وجود دارد. شخصی آن را نان روسی می داند ، اما در روسیه ظاهر نمی شود. سرزمین بومی گیاه گندم سیاه نیز هندوستان شمالی است. در طبیعت ، گندم سیاه هنوز در دامنه های غربی کوهپایه های هیمالیا به وفور رشد می کند. این گیاه حدود 5 هزار سال پیش کشت شده است. ساکنان محلی او را بلغورها "برنج سیاه" می نامیدند.
در حدود قرن پانزدهم قبل از میلاد ، گندم سیاه در چین شروع به رشد کرد ، از آنجا که به کره و ژاپن آمد. کمی بعد ، گندم سیاه در سراسر آسیای میانه ، خاورمیانه گسترش یافت و سپس به جنوب اروپا آمد. و در قرن 7 توسط تجار یونانی از بیزانس به قلمرو روس باستان آورده شد. بنابراین ، اسلاوها شروع به تماس با گندم سیاه غلات ناآشنا کردند. با این حال نسخه دیگری از این نام وجود دارد که طبق آن این گیاه توسط راهبان یونانی که مسیحیت را به سرزمین روسیه آوردند پرورش داده شد. در اوکراین ، گندم سیاه را تاتار می نامند.
