امروزه ، بسیاری از قبل می دانند که انواع چای محدود به انواع معمول سیاه و سبز نیست. انواع سفید ، زرد ، حتی فیروزه ای نیز وجود دارد. تفاوت بین چای های "رنگ" مختلف چیست ، زیرا سایه تزریق تقریباً یکسان است؟
تفاوت بین انواع بسیار ساده است. چای سیاه که بسیاری از ما برای صبحانه می نوشیم ، برگ چای است که یک دوره طولانی پردازش را پشت سر گذاشته است. پژمرده ، نورد ، تخمیر و خشک شده است. هر کسی که چای سبز خشک دیده باشد ، تصدیق می کند که برگها بسیار تازه تر به نظر می رسند ، عمر بیشتری دارند ، سایه روشن تری دارند. دلیل این امر ساده است: برگها یک چرخه پردازش ناقص را طی می کنند. آنها به طور طبیعی پژمرده می شوند ، پیچ می خورند و خشک می شوند ، اما مرحله تخمیر را طی نمی کنند. خوشبوترین و ظریف ترین گونه هایی به حساب می آیند که عملاً هیچ گونه فرآوری انجام نمی شوند و حداکثر مواد مفید را از بوش چای حفظ می کنند.
انواع متوسطی نیز وجود دارد: به عنوان مثال ، اولانگ شیر. فرآورده های اولانگ بسیار کمتر از گیاهان تخمیر هستند ، اما در انواع تخمیر کم تا متوسط طبقه بندی می شوند.
همچنین ، یک مکان متوسط بین سیاه و سبز توسط چای های قرمز اشغال شده است. آنها طعم و رایحه تارت مشخصی دارند ، کاملاً تنومند می شوند ، کارایی را بهبود می بخشند و فرآیندهای متابولیک را تسریع می کنند. تخمیر برگهای چای قرمز به 50٪ می رسد. این چای نام خود را به دلیل رنگ غنی از تزریق طلای مایل به قرمز گرفته است.
متخصصان خاطرنشان می کنند که فقط 5 فنجان چای خوب در روز سطح کلسترول خون را کاهش می دهد ، خطر بیماری های قلبی عروقی را کاهش می دهد و وضعیت روحی-روانی را بهبود می بخشد. ثابت شده است که این نوشیدنی غنی از فلاونوئیدها و کاتچین ها ، دیواره عروق را تقویت و تقویت می کند ، برای افرادی که دیستونی رویشی و فشار خون دارند ایده آل است. سرانجام ، چای حاوی کافئین بیشتری نسبت به یک لیوان اسپرسو است ، اما تأثیر آن بسیار ملایم تر از قهوه بر روی بدن است. این عبارات درست است اگر قند یا شیر به چای اضافه نکنید.
